Stephen Graham Jones (2025)

Stephen Graham Jones - urodzony w 1972 roku, aktywny amerykański pisarz, Indianin z plemienia Czarnych Stóp, kojarzony przede wszystkim z historiami grozy. Jego opowiadanie "Rozdział szósty" ukazało się we wrześniowym numerze Nowej Fantastyki - 384 (9/2014).

KsiążkiCytatyOpiniePodobni autorzyPopularni autorzyPopularne w kategorii

Jedyni dobrzy Indianie Stephen Graham Jones

Okruchy życia z elementami gore.Cztery historie, z czterech punktów widzenia, o tym jak pewne wydarzenie sprzed 10 lat wciąż nie daje o sobie zapomnieć.Czy to jest horror? Średnio. Raczej smutna opowieść obyczajowa o losach współczesnych Indian Północnoamerykańskich. Powolnie snuta opowieść o odroczonych konsekwencjach, powracających duchach przeszłości i narastającym szaleństwie.Na poły oniryczna, na poły psychodeliczna opowieść z punktu widzenia ostatnich przedstawicieli wymierającego gatunku, w której elementy horroru pojawiają się rzadziej niż nawiązania do koszykówki. Jest dziwnie i zupełnie nie strasznie. Myślę, że książka zyskałaby przychylniejsze oceny gdyby została wydana w „Uczcie wyobraźni” a nie w serii horrorów.Możesz śmiało dodać punkcik jeśli kochasz kulturę Indian, lubisz koszykówkę, albo boisz się jeleni.Odejmij kilka punktów jeśli szukasz szybkiej, skąpanej w adrenalinie akcji lub prawdziwej grozy.

Jedyni dobrzy Indianie Stephen Graham Jones

Ni to złe, ni to dobre. Przypomina to film klasy B, na którego podstawie autor starał się napisać książkę w poważniejszym tonie. Zgrzyt języka dzieła z jego fabułą jest na tyle mocny, że ciężko jest się wczuć w historię, nie zagubić się gdzieś po drodze, czy nie musieć czytać parokrotnie fragmentu. Nie pomaga w tym nadmiar opisu, który przysłania akcję w najciekawszych momentach i z biegiem czyni opowieść nudną, do tego stopnia, że przebrnięcie przez zakończenie jest ciężkie i wyczekiwane z niewłaściwego powodu. Ricky, Gabe, Lewic oraz Cassidy zlewają się z sobą i przedstawiają jeden i ten sam typ postaci, cierpiący na niemalże te same problemy. Wspomniany wcześniej poważniejszym tonem są problemy rdzennych amerykanów, których zaprezentowane opisane bardziej nadaje się do literatury pięknej niż do horroru.Z braku innych książek można przeczytać.